Boos op je vader, verliefd op je moeder
(Of andersom)
Andre Meiresonne
28-06-2017

Je kunt wat op je af krijgen op een dag. Of misschien beter, over je heen krijgen. Terwijl het niet over jou gaat. Zoals jij op jouw beurt ook weer van alles over een ander heen stort. Die daar weer geen bal mee te maken heeft.

Ga even na bij jezelf. En graag wel eerlijk zijn. Anders werkt het niet. Op wie ben je op dit moment boos? En niet van ‘Op niemand’, of ‘Ik ben boeddhist’. Want dan houd je jezelf voor de gek. Op wie ben je dus boos? 

Oké. Aan wie doet diegene je denken? Want dat is het spelletje. Er is iemand, of een situatie, waar dit gedoe met die ander je aan doet denken. Meestal is het iets van lang geleden. Misschien zelfs in een tijd die je je nauwelijks meer kunt herinneren.

Elke keer dat je weer pissig of laaiend bent over een ander: het gaat niet over hem of haar!

Probeer het spelletje eens. En gegarandeerd, elke keer dat het je lukt om voorbij te gaan aan hoe je je dan voelt (verdrietig, boos, razend, gedeprimeerd, etc) komt er iemand van ooit boven. Daar zijn ze: je vader of moeder, je broer of zus, je leraar of trainer. 

Wat heb je hier nou aan? Elke keer dat je weer pissig of laaiend bent over een ander weet je: het gaat niet over hem of haar! Die ander doet me alleen maar denken aan iemand waar ik ooit boos op was. Of een situatie waarin ik ooit boos was.

Misschien weet je niet meer waarom je toen boos was, maar wel dát je boos was. En daarom ben je nu weer boos. Maar als je er rustig over nadenkt ben je nu wel erg boos. En verdient degene waar je nu zo boos op bent dat ook helemaal niet. 

‘Is het uw vader? Of is het uw moeder?’ Zo eenvoudig kan het niet zijn! Maar zo eenvoudig is het dus wel.

Dit principe werkt ook in positieve zin. Degene waar je blij van wordt, plezier mee hebt, waar het allemaal vanzelf mee gaat… die doet je denken aan iemand waar je ooit gelukkig van werd. Dus degene waar je nu verliefd op bent, aan wie doet die je denken?

Er was eens een Vlaamse therapeut, Denys Bru heette hij. Met zo’n zachte tongval vroeg hij: ‘Is het uw vader? Of is het uw moeder?’ En je denkt: Zo eenvoudig kan het niet zijn! Zo eenvoudig is het wel. Wat niet wil zeggen dat het makkelijk is – om jezelf te doorzien.